Isabel Baquedano XX. mendeko bigarren erdialdeko espainiar pinturako artista berezienetako bat
izan da. Zaragozako Arte eta Ofizioen Eskolan eta Madrilgo San Fernandoko Arte Ederretako
Eskolan egin zituen ikasketak, eta 1960ko hamarkadaren hasieran egin zen ezagun. Hamarkada
horretan, joera figuratibo errealistaren arabera egin zuen lan, eta osagai sozial handiko
lana osatu zuen, garai hartan modan zegoen pop artea albora utzi gabe. Ondoren, oinarri
sinbolikoa zuten konposizioetara jo zuen, eta paisaia urbanoek, eguneroko errealitateak eta
elementu autobiografikoek mundo klasikotik, artearen historiatik edo historia sakratutik
zetozen gaiei utzi zieten lekua, haren erlijiotasun sakonaren isla.

Ez zen oso artista ezaguna izan jendartean -nahiz eta oso maiz antolatu erakusketak Madrilen
zein Euskal Herrian-; hala ere, haren lanak oso laster izan zuen kritikarien aitorpena.
1957an, Marrazketa eta Modelaketako irakasle plaza lortu zuen, oposizio bidez, Iruñeko Arte
eta Ofizioen Eskolan, eta, 1988 arte, garrantzizko irakasle lana egin zuen bertatik igarotako
artista belaunaldiekin.

Haren ibilbide osoa benetako arte baten bilaketa etengabea izan da, soiltasun material eta
kontzeptual handienez egina. Artearen historian oso zegoen interesatua, eta
quattrocentoko margolariak izan zituen erreferentetzat, Piero della Francesca adibidez,
baina baita garaikideak ere, Edward Hopper besteak beste, zeinarekin bat egiten duen eguneroko
bakardadea islatzeko interesean. Aldi berean, ezagun du espainiar testuinguruaren eragina ere,
postkubismoa, informalismoa, figurazio berria, espresionismoa, errealismo soziala, pop artea
eta gisako mugimenduekin lotuta. Baquedanok estilo pertsonal batean iragazten du hori guztia,
sarritan formatu txikia erabiliz margolan bakoitzean bide berriak bilatzeko.

Baquedano egunero lan egiten zuen artista amorratua zen eta bere lanarekiko ikaragarri zorrotz
izan zen. Berak, zuen trebetasun teknikoa alde batera utzita, saiatu zen pintura muturrera
eramaten: aurrez aurre jarri zituen ikusleak eta ikusgai denetik haratago dauden gaien enigma.
Itxura apaleko lanak dira, baina oso finak baliabide estilistiko eta espresiboei dagokienez,
eta, 1990eko hamarkadaren hasieraz geroztik, ekonomia tekniko handikoak. Margolari gisa,
unibertso tematiko oso berezia landu zuen: eguneroko bizitzako eszenak, natura hilak, tradizio
klasikotik hartutako gaiak, Testamentu Zahar eta Berriko gaiak, edo zirkuaren munduko irudiak.